Sąd Okręgowy w Legnicy : I C 105/22

W prowadzonej przez naszą kancelarię sprawie Sąd Okręgowy w Legnicy, na drugiej rozprawie w dniu 30 września 2022 r.:

1. ustalił, że umowa kredytowa zawarta przez powodów z Getin Bank S.A. w Katowicach – Dom Oddziałem w Łodzi w dniu 20 marca 2008r. jest nieważna w całości,
2. zasądził od strony pozwanej, Getin Noble Bank S.A. w Warszawie na rzecz powodów łącznie kwotę 292.812,82 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 29 stycznia 2022r. do dnia zapłaty,
3. w pozostałym zakresie powództwo oddalił,
4. zasądził od strony pozwanej na rzecz powodów łącznie kwotę 11.834 zł tytułem zwrotu kosztów procesu z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego za okres od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty, w tym kwotę 10.834 zł tytułem zwrotu kosztów udziału w sprawie pełnomocnika.

Ustne motywy rozstrzygnięcia

W ustnych motywach rozstrzygnięcia Sąd podzielił argumentację kancelarii, że nieważność umowy wynika przede wszystkim z abuzywności klauzuli ryzyka kursowego, którym zostali obciążenie kredytobiorcy. Sąd podzielił argumenty podnoszone przez kancelarię w toku procesu, że obciążenie kredytobiorców nieograniczonym ryzykiem kursowym, przy jednoczesnym braku transparentności umowy i niespełnieniu przez bank obowiązków informacyjnych, prowadzi do rażącego naruszenia równowagi kontraktowej stron, poprzez ukształtowanie praw i obowiązków konsumentów w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami i z rażącym naruszeniem ich interesów.

Sąd Okręgowy w Legnicy wskazał w ustnych motywach rozstrzygnięcia, że abuzywne są również postanowienia umowy pozwalające bankowi na jednostronne ustalanie kursów stosowanych do przeliczeń.

W konsekwencji Sąd Okręgowy uwzględnił roszczenie o ustalenie nieważności umowy oraz o zasądzenie zwrotu świadczenia nienależnego – wszystkich dokonanych dotychczas przed kredytobiorców spłat, wraz z odsetkami.

W nieznacznym zakresie sąd oddalił roszczenie o odsetki, przyjmując, że roszczenie powodów o zapłatę stało się wymagalne z upływem 30 dni od doręczenia przedsądowego wezwania, a nie z upływem 7 dni, jak wskazano w wezwaniu. W ocenie sądu należało przyjąć termin 30 dniowy, przyjmując że przedsądowe wezwanie stanowiło reklamację, o której mowa w art. 6 ustawy o rozpatrywaniu reklamacji przez podmioty rynku finansowego i o rzeczniku finansowym.

Sąd nie uwzględnił powództwa o ustalenie, że bankowi nie przysługuje wynagrodzenie za korzystanie z kapitału, uznając, że żądanie to jest przedwczesne, a powodowie na obecnym etapie nie mają interesu prawnego w ustaleniu.

Kosztami w całości został obciążony bank, jako strona przegrywająca sprawę.