Pomagamy kredytobiorcom unieważniać „kredyty frankowe”.

Pozwanie banku to aktualnie jedyny sposób na rozwiązanie problemu z kredytem frankowym. W naszym „Przewodniku frankowicza” dokładnie opisaliśmy, jak przebiega cały proces krok po kroku – od zlecenia analizy umowy kredytowej do zakończenia sprawy sądowej.

Przewodnik frankowicza:

Na przykładzie kilku kredytów pokazujemy – na konkretnych kwotach – jaka jest wartość korzyści wynikających ze stwierdzenia nieważności umowy kredytowej przez sąd i od jakich czynników to zależy.

Przewodnik frankowicza:

Odpowiadając krótko: tak, można pozwać bank także po całkowitej spłacie kredytu. Nieco więcej na ten temat przeczytasz w naszym „Przewodniku frankowicza”.

Przewodnik frankowicza:

Samo tylko podpisanie oświadczenia o ryzyku kursowym, jeśli nie było połączone z rzeczywistym wyjaśnieniem istoty i zakresu tego ryzyka, nie wpływa na możliwość dochodzenia roszczeń przeciwko bankowi. W naszym „Przewodniku frankowicza” dokładnie opisaliśmy, dlatego.

Przewodnik frankowicza:

Fakt, że kredytobiorcy rozwiedli się, a nawet dokonali podziału majątku, nie stanowi przeszkody w dochodzeniu roszczeń z umowy „kredytu frankowego” przeciwko bankowi. Isotne jest jednak - przy konstruowaniu roszczeń - ustalenie faktycznego sposobu spłacania kredytu po ustaniu wspólności majątkowej.

Sprzedaż nieruchomości, której zakup finansowany był „kredytem frankowym", nie wyłącza możliwości pozwania banku.

Tak. O ile roszczenia majątkowe ulegają przedawnieniu, to zgodnie z dominującą obecnie w orzecznictwie koncepcją, okres przedawnienia należy liczyć od momentu, w którym umowa stała się „trwale bezskuteczna”, a to nie może nastąpić prędzej niż w chwili, w której kredytobiorca dowiedział się o tym, że jego umowa zawiera postanowienia niedozwolone.