Chcesz uwolnić się od kredytu frankowego?

Trzeba pozwać bank. Na ten moment nie ma innego sposobu.

Być może dotarły do Ciebie doniesienia medialne o rzekomych „ugodach z frankowiczami”. Cóż, gdyby banki rzeczywiście chciały rozwiązać problem kredytów frankowych ugodowo, dawno już by to zrobiły. Temat „ugody z frankowiczami” ma tak naprawdę jeden cel – zniechęcić kredytobiorców do występowania na drogę sądową.

Tak jak niegdyś banki zapewniały kredytobiorców , że kredyty frankowe to „najkorzystniejsza oferta”, „minimalny ryzyko”, a frank to „bardzo stabilna waluta”, tak dziś rozbudzają w kredytobiorcach próżne nadzieje, że problem „kredytów frankowych” już za chwilę rozwiąże się sam. Nie rozwiąże się, jeśli nie weźmie się sprawy w swoje ręce i nie pozwie banku.

Zawsze istnieje ryzyko przegrania sprawy w sądzie. Jeżeli ktoś zapewnia Cię, że na 100% wygrasz – jest wobec Ciebie po prostu nieuczciwy.

Ryzyko przegrania sprawy frankowej można jednak bardzo istotnie ograniczyć, skrupulatnie analizując umowę kredytową oraz okoliczności jej zawarcia oraz – przede wszystkim – powierzając prowadzenie sprawy adwokatowi lub radcy prawnemu doświadczonemu w prowadzeniu spraw frankowych.

Jeżeli:

• w Twojej umowie występują niedozwolone postanowienia umowne (zdecydowana większość umów tzw. „kredytów frankowych” zwiera niedozwolone klauzule),
• okoliczności zawierania Twojej umowy nie odbiegają istotnie od standardowych okoliczności zawierania zdecydowanej większości umów tzw. „kredytów frankowych” (brak rzetelnych informacji o kredycie, w szczególności – o ryzyku z nim związanym),
• zawarcie umowy nie miało związku z działalnością gospodarczą lub zawodową (przysługiwał Ci status konsumenta)

– to szanse na wygraną z bankiem są bardzo realne.

Od czasu korzystnego dla polskich kredytobiorców wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 3 października 2019 r. (sprawa państwa Dziubak, C-260/18) odsetek spraw rozstrzyganych na korzyść kredytobiorców przekracza 90%.

Tak, można pozwać bank również w sytuacji, gdy cały kredyt frankowy został już spłacony. W takim wypadku szczególnie istotny może być moment wystąpienia z roszczeniem, z uwagi na kwestię ewentualnego przedawnienia. Jeżeli masz już spłacony kredyt – nie zwlekaj ze zweryfikowaniem swojej sytuacji prawnej.

W żadnym wypadku samo tylko podpisanie oświadczenia o akceptacji ryzyka kursowego nie przekreśla możliwości dochodzenia roszczeń przeciw bankowi. Z kilku względów.

Po pierwsze – argument dotyczący braku rzetelnej informacji o ryzyku kursowym jest na ogół jednym z argumentów podnoszonych w sporach z bankami, ale nie jest to argument jedyny.

Po drugie – nawet jeśli kredytobiorca podpisał oświadczenie o świadomości ryzyku kursowym, to nie jest to jednoznaczne z tym, że rzeczywiście w sposób rzetelny o tym ryzyku został poinformowany. Jak wynika z doświadczenia płynącego m.in. z przesłuchań stron w sprawach frankowych – w większości przypadków kredytobiorcy byli informowani, że „podpisanie oświadczenia o ryzyku kursowym jest jedynie formalnością konieczną do uzyskania kredytu”, a „ryzyko jest czysto teoretyczne, bo frank to bardzo stabilna waluta”.

Innymi słowy – podpisanie oświadczenia o ryzyku kursowym mogłoby mieć znaczenie wyłącznie wówczas, gdyby kredytobiorcy przedstawiono rzetelnie rzeczywisty obraz tego ryzyka i jego zakres, co w praktyce się w zasadzie nie zdarzało.

„Odfrankowienie”, to potoczna nazwa sytuacji, w której sąd stwierdza bezskuteczność postanowień umowy kredytowej, wiążących kredyt z obcą walutą (CHF), z uwagi na ich niedozwolony charakter. Chodzi o tzw. klauzule przeliczeniowe, czyli postanowienia umowy, na podstawie których ustalone została przez bank saldo kredytu oraz na podstawie których ustalana była wysokość poszczególnych rat.

Skutkiem „odfrankowienia” umowy (czasami można spotkać również określenie „uzłotowienie”) jest to, że umowa nadal wiąże strony, ale z pominięciem klauzul przeliczeniowych. W mocy pozostają natomiast pozostałe warunki umowy, w szczególności kwota udzielonego kredytu i korzystne oprocentowanie oparte o LIBOR.

Ogromną korzyścią płynącą z „odfrankowienia” umowy kredytowej jest to, że kredytobiorca przestaje ponosić negatywne skutki wzrostu kursu franka, do których doszło na przestrzeni lat.

Na skutek „odfrankowienia” umowy powstaje po stronie kredytobiorcy roszczenie o zwrot nadpłaconych. Na skutek „odfrankowienia kredytu” obniżeniu ulega także saldo kredytu.

Innymi słowy: w przypadku „odfrankowienia” umowy kredytowej umowa nadal wiąże strony, z tym że na zdecydowanie korzystniejszych dla kredytobiorcy warunkach.